Hamalın Karısı_{Şefika… Ve diğer bütün kadınlar… Haziran 1828, İzmir}

“Çok işi var Kelami Hasan Paşa’nın, çok...

Eh yani, İzmir gibi yetmiş iki milletin bir arada yaşadığı, kimin dost kimin düşman olduğunun belli olmadığı, Atçalı Kel Mehmet Efe belasının –onlar bela diyorlar ama Aydın halkı, Mehmet Efe yönetiminden oldukça hoşnut- giderek büyüdüğü ve içinden çıkılmaz bir durum aldığı, payitahttan sonra, limanına en çok yabancı yük ve yolcu gemisinin geldiği, yük doldurup boşalttığı bir kentin valisi, muhafızı olmak hiç de kolay iş değil. Ateşten gömlek sanki...

İzmir valiliğinin ne zor şey olduğunu bir Hasan Paşa bilir, bir de Tanrı...”

Evet, Hasan Paşa’nın çok işi var...

Osmanlı sultanı II. Mahmut’un da öyle... Ama onun tüm yenileşme çabalarına karşın Osmanlı öyle bir açmazda ki... Bir yanda Ruslarla iki cephede birden yürütülen savaş, bir yanda çürüyen devlet yönetimi ve onlarla el ele durumu fırsata çeviren yerli yabancı tüccar takımı, öte yanda da yerel/ ulusal ayaklanmalar içten içe yiyip bitiriyor koca Osmanlı İmparatorluğunu. Ta Kanuni’nin kapitülasyonlarıyla başlayan erime, tüm hızıyla sürüyor.

İzmir’in durumu da ülkenin genel durumundan farklı değil...

Hasan Paşa İzmir’i huzur kenti yapmakta kararlı ama yetmiş iki milletten oluşan kentin varlıklı takımı rahat bırakmıyorlar ki onu...

Ve Haziran 1828’e gelindiğinde de bir yolunu bularak buğdayı karaborsaya düşürüp zam yapıyorlar. İşte kıyamet de o zaman kopuyor...

HAMALIN KARISI Şefikalar, Satılar, Saralar, Martalar, Şerif Analar, Salihalar, Ferah Bibiler ve İzmir’in bütün yiğit kadınları, Amazonların torunları el ele verip bu fırsatçılara ve İzmir halkının korkulu düşü Hacı Bey’e karşı direnişe geçiyorlar.

Acaba başarabiliyorlar mı?

Yanıtı, romanı okuduğunuzda göreceksiniz...